|
Trybuna główna stadionu Resovii, przed remontem | resoviacy.pl
Pierwsze boisko
Resovii znajdowało się w ogrodzie miejskim przy ul. Dąbrowskiego. Jego
wymiary wynosiły 58 x 51 m, wyposażone było w bramki, które stanowiły dwa
paliki połączone u góry taśmą.
1 września 1907 w "Głosie Rzeszowskim" zapowiadano, że pierwszy
oficjalny "match gry w piłkę nożną", pomiędzy championami krakowskimi
i rzeszowskimi , odbędzie się w pierwszych dniach września, a
"rzeszowscy gracze ćwiczą juz od pewnego czasu , aby wypaść dobrze na
tym matchu".
Już w tamtych czasach narzekano na ceny biletów (50 halerzy), co też
miało znaczący wpływ na frekwencję.
Z czasem klub
się rozrastał i, by stworzyć lepsze warunki do gry , nowo wybrany
zarząd klubu ze składek członków (kwartalnie 1 korona - jednak można
samemu cos zrobić) i z dochodów z organizowanych imprez (np. w 1912 r.
odbył się wzlot aeroplanu obserwowany przez 15 tysięcy widzów),
rozpoczął budowę nowego boiska piłkarskiego.
"Głos Rzeszowa" 1912.05.18
Otwarto je uroczyście 19 maja 1912 na "stawisku" w rejonie
dzisiejszych ulic Hetmańskiej i Podpromia - na tę uroczystość
przyjechała do Rzeszowa Pogoń Lwów. Mecz zakończył się zwycięstwem
drużyny gości 1:5.
Wszystko dalej
toczyło się dalej swoim rytmem do momentu wybuchu I wojny światowej
gdzie na wszelkiego rodzaju imprezy sportowe nie było czasu.
W międzywojenne 20-lecie
sport rzeszowski wszedł z dwoma prowizorycznymi boiskami piłkarskimi:
starsze, niewymiarowe, znajdowało się w parku miejskim i było jeszcze
używane w latach 1919-20, a drugie na "stawisku", a także ze
zniszczonym w latach wojny kompleksem urządzeń sportowych w ogrodzie
Sokoła (za teatrem im. W. Siemaszkowej).
Żaden z tych obiektów nie zaspokajał potrzeb rzeszowian garnących się
do uprawiania sportu. Stąd też rzeczą naturalną stało się dążenie do
rozbudowy bazy sportowej miasta.
Pierwsza do budowy boiska sportowego przystąpiła Resovia. Powstało no
"na 3 morgach gruntu, u wylotu ul. Krakowskiej, za rampą kolejową" i
zostało oddane do użytku 4 czerwca 1920 r. "Do pracy nad budową- jak
czytamy w "Ziemi Rzeszowskiej"- stanął tu żołnierz obok cywila".
Uroczystego otwarcia tego obiektu dokonał ppłk Pilecki, podkreślając w
przemówieniu, że ma on służyć wyrobieniu ducha sportowego w
społeczeństwie. Jak później się okazało boisko służyło Resovii 20 lat.
Boisko Resovii stopniowo było rozbudowywane, dzięki ofiarności
członków klubu i rzeszowian. Ogrodzono je parkanem wysokim na 2 metry,
urządzono boisko piłkarskie i kort tenisowy, przystąpiono również do
budowy rzutni, skoczni i bieżni oraz krytej kręgielni i budynku
mieszkalnego dla stróża, z werandą przeznaczona na bufet.
Magistrat ofiarował na tę budowę cegłę "po cenie własnej", zaś prace
wykonywano pod nadzorem pasjonata sportu inż. Miaskowskiego.
Poświęcenia rozbudowanego boiska dokonano 12 sierpnia 1923 r.
Uroczystość odbyła się w obecności ponad tysiąca osób, którzy
obejrzeli też mecz przybyłej na tę uroczystość Cracovii z Resovią.
W 1926 roku Resovia oddała do użytku kręgielnię, a w 1927 korty
tenisowe (za godzinę korzystania członkowie klubu płacili 60 gr,
niezrzeszeni 1 zł).
Na początku 1929 r. odbyło się zebranie przedstawicieli rzeszowskich
towarzystw sportowych oraz władz miejskich, na którym zapadła uchwała,
że wiosną 1930 r. przystąpi się do budowy nowego stadionu sportowego.
Pod budowę przeznaczono grunty, zapisane legatem śp. dr Hanasiewicza,
powierzając prace budowlane KS Resovii.
Zamierzano na ten cel wydatkować 150 tys. zł na co miasto miało
zaciągnąć pożyczkę w kwocie 120 tys zł.
Do realizacji tych ambitnych zamierzeń nie doszło, ze względu na
kryzys ekonomiczny z początku lat 30-tych.
W 1931 r. po zbudowaniu na boisku Resovii lodowiska dla hokeistów (o
pow. 1800 m²), przystąpiono wiosną jedynie do
budowy na nim przepisowej bieżni dla lekkoatletów. Prace dokończono w
maju i pierwszy bieg na nowej bieżni wygrał resoviak Kluz, który
dystans 1500 m przebiegł w czasie 4 minuty i 52 sekundy.
12 sierpnia 1931 r. w czasie święta pułkowego 17 pp., oddano do użytku
stadion wojskowy przy ul. Langiewicza. Z obiektu tego korzystała
również Resovia.
W sezonie 1939-40
Resovia rozegrała tylko jeden mecz przy ulicy Langiewicza.
Podczas okupacji na obiektach Resovii przy ul. Krakowskiej Niemcy
wybudowali budynki koszar,
a na jedynym ocalałym
stadionie przy ulicy Langiewicza grały zespoły niemieckie - grono
piłkarzy Resovii przeniosło się na Staromieście grając tam
konspiracyjne mecze.
Rok 1949 to data ostatniej przeprowadzki Resovii.
Stadion
wybudowano przy ulicy Krakowskiej bocznej (obecnie Wyspiańskiego 22)
. Nowy obiekt, jak na ówczesne czasy, zaplanowany był z rozmachem
, posiadał płytę piłkarską główną i treningową, korty tenisowe, boiska
do siatkówki , bieżnie , tor żużlowy oraz trybuny murowane wraz z
szatniami i magazynami.
Należy podkreślić, że nowy obiekt był w znacznej części sfinansowany
ze środków przekazanych klubowi przez jego ofiarnych sympatyków.
Pierwszy z remontów obiektu odbył się na Ogólnopolską
Spartakiadę Młodzieży w 1984 r. W tym czasie na Resovii pojawiła się
tartanowa bieżnia.
W związku ze zmianami politycznymi i coraz mniejszymi dotacjami
Resovia zaczynała popadać w długi - dlatego w 1995 roku rzucono myśl ,
aby sekcję Resovii połączyć z AZS WSP Rzeszów.
W 1997 r. decyzją Walnego Zebrania członków Resovii część majątku
klubu (9,5 ha działki klubowej wraz z boiskami i bieżnia
lekkoatletyczną) przekazano Wyższej Szkole Pedagogicznej w Rzeszowie
(dzisiejszy Uniwersytet Rzeszowski). Senat WSP zobowiązał się w akcie
notarialnym do ponoszenia kosztów utrzymania obiektów i wieczystego
użytkowania obiektów przez zawodników Resovii.
Linią oddzielającą tereny, które należą do Resovii od terenów
Uniwersytetu jest droga biegnąca od jednej do drugiej bramy, przy czym
część z nieskończonym hotelem należy do Resovii. Ówczesna decyzja
władz klubu budzi wśród kibiców wiele kontrowersji.
W roku 2004 przeprowadzono gruntowny remont stadionu. Na wale
otaczającym boisko piłkarskie wybudowano sektory z miejscami
siedzącymi dla kibiców, wymieniono bieżnie tartanową i murawę boiska.
Za bocznymi sektorami trybuny głównej dobudowano sale wykładowe i
pomieszczenia do obsługi monitoringu. Również ten remont, którego
inwestorem był Uniwersytet Rzeszowski wzbudził wiele kontrowersji
wśród rzeszowian. Koszty remontu były ogromne, a prace wykonane na
stadionie miały mnóstwo mankamentów i wad. Część prac korygowano. W
czasie remontu piłkarze Resovii zmuszeni byli grać na boisku wojskowym
na dawnym "Wygnańcu." Na wyremontowany stadion przy ul. Wyspiańskiego powrócili dopiero we
wrześniu 2006 roku.
Obecnie trwają prace przygotowawcze pod nową inwestycję na obiektach
Resovii. Resovia wraz z inwestorami przymierza się do budowy kompleksu
sportowego "Resovia- Park". Jak będzie wyglądał stadion "rzeszowskiej
Malty" w przyszłości? Czas pokaże....
|
klub
Gdzie graliśmy, czyli rzeszowska Malta